Abdülkadir Karaman - Utandım İnsanlığımdan

[moRojeM18]

UTANDIM İNSANLIĞIMDAN Sırtına yapışmış aç keneleri Yara, bere olmuş kan sinekleri İnsana yapılan işkenceleri Görünce utandım insanlığımdan. Siyah, beyaz, sarı mühim mi rengi? Canı can, kanı kan, var mı bir dengi Yok etmek isterler arzdan mihengi Görünce utandım insanlığımdan. Alemin yükünü götüren odur Külfette nimeti bitiren odur Açlık, yokluk, kıtlık yetiren odur Görünce utandım insanlığımdan. Armağan eylemiş sahibi mülkü Taşır ezel, ebet bu ağır yükü İnsana eziyet yakışmaz çünkü Görünce utandım insanlığımdan. Acı, çile ne var garibe yükler İnsafsız, vicdansız çiğner, sürükler Ne kadar alçakmış adı büyükler Görünce utandım insanlığımdan. Yedirmezler zayıflara tatlı aş Bunların yüreği ya mermer ya taş Barış için diye yaparlar savaş Görünce utandım insanlığımdan. Uyuşmuş beyinler, hâkim atâlet Görülmemiş böyle korkunç rezâlet Gaspedilmiş, yok hak, hukuk, adâlet Görünce utandım insanlığımdan. Abdulkadir Karaman