bak sensiz bi okadar da sessiz yine kapkaranlık bir eylül akşamı
meğer ne zifiri karanlıklar varmış ne kadar da uzunmuş geceler
bir gece daha sensiz kahır dolu
bitmek bilmeyen ve ben yine özlem nöbetlerindeyim
neler neler geçiyor aklımdan
yastığın soğuk ve sert dikenleri nasıl da batarmış yüzüne insanın uyutmazmış
odamdayım
bir yanımda yastığın
bir yanımda resmin
burnumda kokun
dilimde yine ve hep senin adın!
işte benim tek arkadaşlarım bide duygularımı paylatığım tek sırdaşım gece!
acaba şu an uyudun mu
üstünü sıkı sıkı örttün mü
yoksa üşüyor musun yada rüyanda beni mi görüyorsun
beni boşver bak ben arkadaşlarımla dertleşiyorum
sohbet te bir hayli koyu
konu aşkaşkaşk
başrolde sen ve ben ikimiz