Da Poet - Sonbahar [Lirik]

[єραcк]

Yine sonbahar, Yine sonbahar, yine sonbahar yine sonbahar, yine sonbahar Ya! Bak yine Meçhule doğru, adımlarım hızlanır Yalnız başımayım yağmur başımı ıslatır Sokak eskimez sokak herkesin aynası Kavgası bitmez mağlum herkesin var bir damgası Sonsuza rötarlı yine güneşin doğuşu Işıklar sönünce birden karanlık konuştu Yıldızlar avuç içime saklanıp doluştu Bulutlar öfkelenip yine rüzgarla boğuştu Buharlaşıp karıştım gökyüzünün yüreğine Bir yanımda sonbahar, fırtınalar diğerinde Bilmedin çekildim cümleler giyip üzerime Bir şarkı oldum çaldım dans edip gölgelerimle Tozlu bir plak döner aklımın caddelerinde Kaybolan sayfaların hayalden tümcelerinde Çift düzine sene zamanın kor ateşinde Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde Sonbahar geliyor… Sonbahar… Yine sonbahar, yine sonbahar Sonbahar geliyor… Sonbahar… Kirlendi ışıkları caddelerin Cebimde ıslıklarım hepsini sarhoşluğa besteledim Yaşamak kadar eski hikayenin kökleri Zaten hayat dediğin birkaç perde gösteri. Bir rolüm yoktu herkes rollerini arıyoken Renkler ve sesler baş uçumda duruyoken Bir kaç milyon sene gözümde uyku yok yine Yatağımda ölü ve soğuk bir argo yatıyoken Uzaklaştım şehir benim kadar donuktu Benim kadar buruk sonbahar gibi soğuktu Duvarlar konuşmaz sessizliğe tutuklu Küskün mimiklerine maskeler mi umuttu? Ben bir yol bulup tutundum Yolum zamanın ötesine Güç alıp hicivden hayat karıştı nefesime Çift düzine sene zamanın kor ateşinde Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde Sonbahar geliyor… Sonbahar… Yine sonbahar, yine sonbahar...