Mozole Mirach & Sitem Depresif - Hücüm Halindesin [Lirik]

[RapubliX]

Sitem Depresif Böyle şarkılar yalnızlığa iter derler Yalnızım zaten , yalnızsın zaten Yanlış hayatlar seçmişsin kendine Moralin hep bozuk geçen günden Neşeli günlerim yok yaşıyoruz idareten Nerde yanlış hep düşündüm her gecemde çok üşürdüm, Niye suratın asık derlerdi o an ölürdüm, Bilmezlerdi halimi,görmezleri içimi Söndürdüm ben ateşi,çok insan gömdüm. Herkesin gözünden görmek istediysen kendini, Yanlış burada yanlış hep yanında kırar kemiklerini İlk belirtileri pişmanlık kendini haklı sanmak, Mahvettiğin onca hayattan sonra yok rahat yatak. Öyle anlar yaşanır ki ölümün bahsi hoş gelir Şamar koleksiyonu suratın dahi sevilir Sevgi kelepir kalır huzur gerekir keder kalbi kemirir, Gözlerin kapalıyken yüzler belirir isyan sebebidir. Müptelayım son kullanma tarihi geçmiş anılara, Aşinayım yarı yolda bırakan o pis suratlara. Düşmanıyım hepsi şeytan kalmalıyım bitse heyecan Fenayım başım döner bu savaştan. Yine yoldayız gözlerimiz kapalı, Doğup ölen insan gider buradan yaralı, Hasret nefes gibidir çeker acıyı yanar yürek kanar adımları. Nakarat Yok halim mecalim yoruldum ordunu çek be zalim Buna dayanmıyor artık bu kalbim be hala hücum halindesin Bırak beni ben olayım benden ayrı kalanı bana geri alayım Ona sarılıp onla can bulayım hala hücum halindesin Mozole Mirach Karma karışık dünya karışık insanlar Tebessüm suretinde kanar suratlar Sıkılmışız ki bundan şikayet halindeyiz Karanlık bir oda ve biz kandil arar haldeyiz. Bilirsin beni akıl fikir nasihat filan, Bilir misin ki ben benden en korkan, Bu durumdan başından olsam ne ala Geldiğim gibi gideceğimi biliyorum ben hala. Yani yalnız, sanma dargınız kızma n’olur Sorma bana niçin böyle şeyler söylediğimi, Bu sonum benim sonum olduğunu biliyorum. Bir değil, iki değil, üç değil, dört değil Her şarkımda söylediğim şeyler bil ki boş değil. Bu kalpten, bu nefsten, bu gözden geçer Hayat film değil akıldan ince şeritten. Eritir buzdağını usul edep halim, Denizin yosunu var benim köhne kalbim, Muradıma varmadan o kefenime sığmam şayet kaftanımı taşıyamıyorsam. Biraz sana biraz bana,gözü tok olana kafi koca dünya, Ellerimden yakala düşmeden ben yine kendimden korkarım hala.