ÇANKIRI
Bir yönden Acıçay, öte yönden Tatlıçay, döner dolaşır, bir vadide birleşerek Kızılırmağa dökülür. İşte, acıyla tatlının birleşip kaynaştığı bu yerin az ötesinde, acı - tatlı günler görmüş, destanlar yüklü bir şehir var: Çankırı...

Çankırı adı eski Hitit metinlerinde Gankıra diye geçiyor. Bu da tiftik keçisi şehri anlamına geliyor. Bugün de, Çankırı ve çevresinde tiftik keçisi sürülerine bol bol rastlanır. Ankara keçisi denen ve asıl kaynağının Ankara olduğu söylenen tiftik keçilerinin, Ankara'ya çok uzak olmayan Çankırı ve bölgesinden türediğini, bu yüzden Çankırı'ya "Tiftik Keçisi Şehri" dendiğini tarihler yazıyor.

Sonraları Çankırı, Roma devrinin "Galatia" bölgesinde, yüksek bir tepe üzerindeki sağlam kal'ası ile tanınıyor. Bizanslılar devrinde İslâm orduları birkaç kez bu kal'ayı kuşatıyorlarsa da almak mümkün olamıyor. Malazgirt Zaferi'nden sonra, Anadolu şehirlerini teker teker fetheden Türk akıncıları, Gankıra Kal'ası önüne geldikleri zaman, bir an için duraklıyorlar. Kal'anın Bizanslı tekfuru:

- Bu kal'ayı fethetmeye kimsenin gücü yetmez. Türkler, Bizans'ı fethedebilirler, Gankıra'yı asla, diyor.

O öyle diyor ama, beri yanda, Alp Arslan'ın ünlü komutanlarından Melik Ahmed Danişmend Gâzi'nin güvendiği bir yiğit var. Emir Karatekin diyorlar ona. Çankırı'ya gelinceye dek çok kal'alar "Aman.." demiş, kapılarını açarak önünde diz çökmüşler. Çankırı'nın fethi ona verilmiş bu kez. Dinler mi Bizans tekfurunu?

1084 yılına doğru, Emir Karatekin, Çankırı Kal'asını da fethediyor. Bu başarısına karşılık şehrin valiliği kendisine veriliyor. Gankıra ondan sonra "Kangırı" adını alıyor.

Emir Karatekin, bir Haçlı akını sırasında, kal'asını savunurken şehit oluyor. Onu Çankırı Kal'asına gömerek üzerine bir de türbe yaptırıyorlar. Destanlar içinde bir türbe ve kal'asını bekleyen şehit. Şair Çağlar, onu bir kez daha dile getiriyor:

Soluyup kesik kesik
Rengi yüklenir, çöker.
Kervandır çanı eksik
Çankırı'da tepeler.

Geceyle başlar akın,
Ordulaşır bağ, ekin,
Doğrulur Karatekin,
Der benimdir buralar...

Çankırı, Danişmendoğullarından sonra, Selçukluların eline geçiyor. Selçuklu Sultanı Birinci Alâeddin Keykubad'ın lalası Cemaleddin Ferruh, devrin en büyük Tıp Fakültesi ve Hastanesi olan "Dar'üş-Şifa" yı yaptırıyor. Selçuklulardan sonra Çandaroğulları'na, ondan sonra da, Yıldırım Beyazıd'ın eliyle Osmanlılara geçen Çankırı, Kanunî Sultan Süleyman'ın yaptırdığı Süleymaniye Camii ile süsleniyor, bir sancak merkezi olarak idare ediliyor.

Çankırı adı üzerine halkın da söyledikleri var. Bir söylentiye göre, şehir halkı, daha çok ticaretle uğraşır, develerle mal taşıyarak kervan düzerlermiş. Çankırı ve çevresinde, dağ-taş, ova-bayır deve çanlarıyla çın-çın inlermiş. Bu yüzden şehre "Çankırı" demişler. Bir başka söylentiye göre, bölgede Bizans artığı çok kiliseler varmış. Çan sesleri tüm yaylaya yayılır, ta uzaklardan duyulurmuş. Aslında, ilk adı Kangırı, bir aralık Kengürü olarak da söylenmekteyken, 1925 yılında Büyük Millet Meclisine verilen bir öneri ile şehrin adı "Çankırı" ya çevrilmiştir.

Aldı Sazı Eline:
Çankırı, ozanlar yurdu olarak tanınır. Bu şehrin yetiştirdiği şairler diziye gelmez. Kadrî'ler, Mihrî'ler, Dehrî'ler, Behçet'ler, Rindî'ler, Efkârî'ler, Sabrî'ler ve daha başkaları. Çankırı'nın eski saz - söz âlemleri, âşıkların karşılıklı atışmaları, bugün de Çankırılıların anılarında yaşar. Bakın, Çankırılı Efkârî, nasıl efkarlıdır:

Neler ettin bana, neler işledin
Seni güller gibi güllesi seni
Yeni baştan cevretmeğe başladın
Seni ettiğini bulası seni

Sen beni aşk ile ateşe attın
Âkıbet onulmaz derde bıraktın
Bûseler vâdettin beni aldattın
Seni benimle bir kalası seni

Nedir bu edâlar, nedir bu nazlar
Boşuna mı sana çaldığım sazlar
Senin için olan bunca niyazlar
Seni "Efkârî" nin olası seni

Ya Aşık Sabrî'ye ne dersiniz? Ondokuzuncu yüzyılda Çankırı'da yaşayan, Erzurumlu Emrah'ın Çankırı'ya gelerek elini öptüğü bu ozan, sağlığında hiçbir ilgi çekmez, hatta kötülenir, yüreği zedelenir. Öldükten sonra, Onu Hâcet tepesine gömerler. Bir süre sonra, mezarı ziyaret yeri olur. Derken, Aşığın Divânı ele geçer. Bir de açıp bakarlar ki, bir koşmasında şu dörtlük yazılı:

Cihan'da kemalin rayegân olur
Kalbini kıranlar peşiman olur
Ziyaret ederler bir zaman olur
Şehr-i Çankırı'da Sabrî gedayı

Sağlığında bir köşeye itilen, kalbi kırılan Ozan, bugün ziyaretçilerin gönül seslerini dinlemede, onların dilek ve dertleriyle başbaşa, onlarla hemhâl olmada. Çankırı'nın geleneksel Fesleğen gezilerinde, topluca Aşık Sabrî'nin mezarına da gidilir, sazlı-sözlü eğlencelerle ozanın gönlü alınır bugün.

Çankırı âşıklarıyla, sazı-sözüyle, "Yaran Meclisleri" denen dost sohbetleriyle, zengin oyunlarıyla, geleneksel eğlenceleriyle değil, efsaneleriyle de zengin bir inançlar hazinesidir. Şehrin güneyindeki Hıdırlık Kaşı, Meryemana Tepesi, şehir içindeki yatırlar, türlü efsanelere konu olur. Çankırı'nın dizi dizi içmeleri, şifalı kaplıcaları ise, her geçen günle, Çankırı'yı derde derman arayanların yurdu durumuna getirmektedir.

Çankırı'dan söz açıldı mı bu sözün sonu gelmez olur. En iyisi, Çankırı'yı, bir kez görmek, Çankırı'ya konuk olarak, Çankırı'yı Çankırı'da dinlemek gerek...

RapubliX Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 18745) işte benim şehrim.. bu bilgileri bizimle paylaştığın için teşekkür ederim R1Za.. seni de Çankırı'da görmek dileğiyle

erwnn Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 29776) rapuplix abi sen hangi ildesin