[moRojeM18]

HAYATTA BEN EN ÇOK ANNEMİ SEVDİM Ona göre baştan beri iflah olmaz biriydim Babam korkuydu bana, annem yürek serinliği En sevdiği oğluydum-bana hep öyle gelirdi- Uzun avcı öykülerini ilk ondan dinlemiştim Hayatta ben en çok annemi sevdim Sözüm ona büyümüştüm, ekmek getirirdim eve Annem öldü, düşüyorum, koptu salıncağın ipi Anahtarsız bir kilide benzediğim doğru şimdi Saçlarına tırmanırdım tutunup yıldızlara Kokusu kalmıştır diye kapandım odalara Kıyamazdı bilirdim şiirler yazan oğluna Sevgilim terkedince benden fazla ağlardı İstiridyeydi annem, içinden inci çıkardı Hergün daha da büyüyor yüreğimdeki yırtık Annemi anılarda bile bulamıyorum artık Babamın hemen ardından gitmesi gerekmezdi Evinin badanasını yarım bırakıp erkenden O gün bugündür bana gülden önce gelir diken Dedim ya anahtarını yitirmiş bir kilidim Hayatta ben en çok annemi sevdim Abdülkadir Budak