Raziel Nisroc - Acıların Mesaisi [Lirik]

[RapubliX]

Nakarat (2x): Zaman mizahi, akıl kalır nizami Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata, Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi... Raziel Verse 1: Bir kağıt kalem yeter odamda tablolar kelam dilimde eser Sefil gülüşse cani test eder Sokakların dram sözümü yansıtan, zaman adımı sulayan bir olgu Çok mizansen oldu doğumu omuzda yük günahların İnsanoğlu adını almış bedeni ruh dolu, güruh sonunda aynı kapıya vardın! Saatler aldı başını gittiler, ağır roman ki aksi acının korku ikliminde gizli Ölümün ateşi, kan ve ter o vasiyetinde yalnız geçen kederler, lunatical nöbetler, Soğuk betonda karşılaşma hayat matah değil, Sefilsen eğdirir başın önünde kurşun kefil. Karanlık her daim teslim olduğun tuzak mı? Huzur mu mutlulukla kazanılan o Tanrı hatrı? Siyah kadar beyaz, ölüm kadar yaşam mübah Bir nefeste çektim dumanı ölümün takibinde,, Çünkü; Nakarat (2x): Zaman mizahi, akıl kalır nizami Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri! Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata, Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi ... Raziel Verse 2: Bir iki zıvana teste tabi, ortam aniden, gerildi herkes Bil ki dostun öyle serbest.. Tetik hazır cebinde çifte zar, mekik dokur ölüm Azar azar kanına karışan Şeytan’ı melek sanar..! Yalancı heyecan anlık, ruh karanlık, sukütsa satılık peşkeşe, Eşince geneli gördüğünse can çeken sokaklar -Kuytularda morfin eroin! Gözaltı sorgusuz bahar ırak bir nevruz oysa yaşadığım hep psikonevroz! Paranoyak karanlığımda dökülen nisroc alemi, cinayet mahalli Bilirim yakın ve dokunamadığım kadar uzaksa huzur, Dönüşü yok artık Şeytan’ın kapında sarhoştur.. Dumanlı mevkî, odamın kan semaisi, Zan tedavisi karmaşık –temelde ayna Razi, Acının coğrafyası nasır tutan bedenler, Gri binalar addeder kaderleri Nedense; Nakarat (4x): Zaman mizahi, akıl kalır nizami Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata, Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi...