Raziel Nisroc - Kırmızı Kurdele [Lirik]

[RapubliX]

Verse 1: Güneş doğar bu kente uyanan aynı bedenin aynı sen aynı ellerin gibi yorgun Garip değil mi? Hızla akan o dünya kalabalık görüngülerde, Gözlerinde gördüğüm, yılların harabesi -bakışlarında saklı-, Duvarların resimleriyle kaplı suspus olmuş her bir kimlik mührü vurmuş diline Sessiz ağlayışlar..-sunmuş geceyi sürreal Bu tablomuzda fırçam ıslak -gözlerinde dans ederken..- Bugün daha mı farklı her bir günden? Bugün daha mı bitkin düştün sebepsiz öylece..? Yılların kaçışları bizimi vurdu en derinden? Ruhu teslim etsen Şeytan’ımız nerede sarhoş? Kimse göremez acının ikliminde yatan o narin bedenini Çek bu perdeyi kaldır, her şeyi dağıt ve ağla son kez, Gülümsemeni as duvarına, baktıkça ibret al, güven zamana muhtaç (nakarata geçiş) Her anı diğerine varan garip bir evham Her acın dokunamadığın kadar özel bu meleğine... Nakarat: Anılar aldı vurdu senide, tıpkı ben gibi, Kalana baktın gördüğünse acıların mesaisi, Sesin kesildi güneşi sunduğunda gün,, Yarım bir tümce ; “merhaba ve elveda herkese ve her şeye...” silah ve kurşun masada bekler alkolik ifadelerle içini titreten tüm o sancılar ıslatır bu kenti tek sual kapında bekler, şimdi, gitme kal, dokunamasam da hisset sadece.. Verse 2: Doğduğundan bu yana bağlanan kaç hüzündü? –kördüğüm bu kurdele çocukluk yansımaları -yalansız- Şefkatiyse, sevginin salıncaklarına bağlı kalmış –hepsi aynı gel git, aynı medcezir- Sular kabardı bak, fırtınan bu kente istila, odana varan o zor adımların kararlı lakin güçsüz Zorbela yürürken gözlerinde buğulu sancılar harabelerde başrol, Kimdi kahramanı yırtılan bu ruhun? Tetiğe uzanan ellerin günahını saymazsak–kimdi suçlu? Göz pınarlarında ki o yüz kimdi? -Kimken kim olan kilit isim- Değişen hayat mı? Yada sonuç mu acı ve acının katları? Elin ölümde şimdi tetiğe vardığın bu noktada her yanım sancıyor içimde hissettiğim bir sen var geriye al zamanı, kilitle tüm bu dramı kurdelenle mührü bas ve fırlat derin nefesler al, (nakarata geçiş) değişti herşey, biraz uzan ve düşün istersen, ellerimi uzattım dokun şimdi koy kalbine... Nakarat: Anılar aldı vurdu senide, tıpkı ben gibi, Kalana baktın gördüğünse acıların mesaisi, Sesin kesildi güneşi sunduğunda gün,, Yarım bir tümce ; “merhaba ve elveda herkese ve her şeye...” silah ve kurşun masada bekler alkolik ifadelerle içini titreten tüm o sancılar ıslatır bu kenti tek sual kapında bekler, şimdi, gitme kal, dokunamasam da hisset sadece..