Güzel vakitler geçti, güzel vakitler geçti
Erken olmadı hiç; güzel vakitler geçti
Bir kalp aradım: olsun benzersiz ve seçkin
Seçenekler sunuldu hep en zorunu seçtim
Erisin hislerim bu hayatta yeri yok
Göstermem gücümü; herkes gücü seviyor
İstemem... Dört duvarda rüzgâr esiyor
Esiyor! Meleğin kanatlarını kesiyor
Mutluluk mu? Resim o; gerçekte yok!
Bir yanım diyor ki -bunları dert etme çok
Seçimi kendi yapar, serbestse o
Bir gün olsun doğal ol; gel kesme rol.
Yalanın türevidir gizlemek aslı
Yine de bilerek tüm samimiyetimi siyah sislere bıraktım
Farklı günler aynı manzara; izleme artık!
Senle bir büyük açalım; sisteme karşı...
Nakarat:
Yalandan olsa da tebessümünle varsın
Yanlış teşebbüsler, tereddütünle kalsın
Ve görmek istemem melek yüzünde kaygı
Hep ansız, amansız, zamansız, kalsın!
(x2)
Verse 2:
Kırılma potansiyeline sahip, olası pottan utanmak
Güzel rüyalar görmek için her vakitte uzanmak
Dallanıp budaklananlara, allanıp pullanmak
Anlama çullanmak; kelimeleri seçerek kullanmak
Şimdi mumlar yak; dibini aydınlatmayan
Her dönemde gidenler var bir de ardından bakan
Ve nefret dolu ruhum bedenime katliam yapan
Sonuç bir insan; düşünebilen lâkin kalbi atmayan
Güzellik nesnel, güzellik zorla değil
Tatlı düşler gerçek hayatta acı sonuçlar doğurabilir
Düşünceler yer beynimi, susmayan bir korna gibi
Güzel bir gelecek hayalinden daha ütopik n´olabilir?
Duygularıma kalbinin kör gözüyle baktın
Mutsuz sonlu kitabımın önsözünde şahsın
Uçur bir dilek ve gökyüzünde kalsın
Yalandan olsa da tebessümünle varsın...