Raziel Nisroc - Raylar [Lirik]

[RapubliX]

Verse 1: Hayat: yok olma biçimi! İrkildikçe sindir; dünya bir sirk Aşk gurura teslim Bu resmi cinayete esirdi zihnim Emretmeyi bil! Tetikte parmak temsili.. Kal ya da git! her şey bir seçim Yüzüm Hüznümün görüldüğü en son şehir. -Doğdum. Bilincimin çekildi pimi Kaç laf duydum hiçbirinde yok dostluk sihri Kork! Aklıma inen basamaklar ıslak Kork! Bu çağda insan tümüyle kir pas. Boş bir sayfadan kendine bakmak Hip hop aklıma sapladığım en eski bıçak Bırak! Şuurum iptal, ruhum ihya Birkaç rüyama ev sahibiydi kırılmış kumbaram.. Zamana parçalan Her şehir bir parçam Her parçam bir insan Ve Her mısram bir imza.. Nakarat: Raylar boyunca akıp akıp gidiyor nehir.. Akıp gidiyor raylar akşam olunca.. Verse 2: Bu notları alırken raylar sakindi Nabzım sabit, vagonlar bir hayli sessizdi Öfke: dilimden kan söken töre Her neyse Yaşamak Sansürler eşliğinde, Çok sahte… Yüzüme söv! Ya da öv! Hakkımı böl, kaygımı sök! Huzuru öp! (haha) Galaksine verdiğim yeni isim: Çöp! Kafiyem döndükçe kendini bul ve döv! Gördüm aslımı bir mısra aralığında her gün Öldüm dudaklarında yalanlar tadınca her gün Öptüm yalnızlığı koynunda Bir şiir gibi kazındı her şey ruhuma Oldu sonunda! Hayallerimi boğdum soğuk suda Solgun! Uzandı boynu.. Sokuldu korku bu soğuk banyodan çıkınca Tek çıkar yol çekip gitmek raylar boyunca..